Toen ik ‘s middags voor 44,44 euro had getankt bij een benzinestation, raadde de caissière me aan om maar meteen een staatslot te kopen. Zoveel geluk hadden onze vrienden van het elektronische POW-ensemble echter niet…..
Hoeveel kan er misgaan bij een repetitie? Heel veel, blijkt. Luc Houtkamp en Guy Harries waren alvast zaterdagmiddags begonnen met opbouwen, zodat we zaterdagavond ontspannen konden beginnen met repeteren. Alleen was het bij hun aankomst steenkoud omdat de verwarming in het hele pand van LOOS in Den Haag was uitgevallen. Vervolgens zat er een keiharde brom in de mixer die het de week ervoor nog uitstekend had gedaan, dus moest er een andere mixer worden geïnstalleerd. Die liet zich weer slechts onder streng toespreken aan zijn taak zetten.
Net voordat we gingen eten kwam Peter van Bergen van LOOS langs met een aantal straalkacheltjes voor de warmte. Vijf minuten nadat we die uiteindelijk aansloten gingen de effecten uit, en begon er een kabelhaspel te roken: beginnend brandje. Gelukkig hadden we de verwarmingen niet alvast aangezet voordat we gingen eten! Straalkachels op andere stopcontacten aangesloten, waarna even later de héle stroom in het repetitiegedeelte uitviel. Met het licht van onze i-phones op zoek naar de stoppenkast…. Alleen wist niemand waar die was: de verdeelkast met zekeringen van 64 ampère kon het niet zijn, veel te groot. Luc en ik oefenden in de tussentijd maar even wat thema’s in de keuken. Uiteindelijk kwam Peter van Bergen weer langs: hij had inmiddels uitgevonden waar de stoppenkast wel moest zitten, en zorgde voor licht. Drie verwarmingen tegelijk zat er niet meer in, maar met twee redden we het net.
Althans die avond, want de volgende middag herhaalt het ritueel zich, en springen de stoppen weer, waarna Luc en Guy weer uitgebreid alles opnieuw moeten opstarten. Ik had vroeger wel eens het gevoel dat zodra ik in de buurt van een computer kwam, die onmiddellijk crashte, en dat gevoel kwam langzamerhand weer terug… We vinden toch nog genoeg tijd om de stukjes te oefenen, en tijdens de voorstelling vloeit de stroom gelukkig zonder oponthoud.
Met deze kraak-, piep- en vervormgeluiden heeft denk ik nog nooit niemand Baraná gehoord, en we improviseren er lustig op los. Sommige delen werken heel goed, zoals een duet van Behsat op ud en Luc, die met een Sony Play Station controller in de lucht zwaait om zijn voorgeprogrammeerde computer-Nihavent-makam op allerlei manieren te laten klinken. Ook de bewerkingen die Guy Harris op mijn altklarinetsolo zijn bijzonder, en inspireren me.
Een bijzonder optreden is het ook in een ander opzicht: mijn jazzgekke broer hoort mij voor het eerst sinds een jaar of tien live optreden. Hij woont al jaren in de VS, maar was nu hier omdat zijn schoonmoeder helaas was overleden. Een zeer treurige aanleiding, maar toch fijn om hem te zien.
themaatjes doornemen in de keuken…
Steven op altklarinet en Luc op een Stritch (gestrekte altsax) van kunststof. Grappig genoeg lijkt mijn klarinet meer op een sax dan zijn sax….
Behsat en Guy
Guy bewerkt Stevens geluid
Het publiek zat om ons heen