Gisteren heb ik hier in Istanbul kennisgemaakt met Ceylan Ertem (Behsat had haar al eerder gesproken). Wat een inspirerend multitalent! We doen in mei op 8 Nederlandse poppodia ons nieuwe programma XENOPOLIS met haar. We…
…dat wil zeggen: Behsat, Josine en ik, hadden Ceylan als cadeautje een klein chocoladepaashaasje gegeven, waarop ze meteen een fototoestel tevoorschijn toverde en het begon te fotograferen. Toen bleek dat ze naast zangeres ook een serieuze fotograaf blijkt te zijn, met regelmatig exposities. Ze vertelde een leuk verhaal over een fotoserie waarin ze haar matras en haar kussen op verschillende plekken in Istanbul was gaan liggen en zichzelf had gefotografeerd, tot grote verbijstering van de aanwezige clochards… Daardoor kwam ook het idee op om bij ons project, dat over Istanbul gaat, foto’s en ook kleine filmpjes van de hand van Ceylan te gebruiken. Leuke extra dimensie.
‘s avonds zijn Behsat, Josine en ik verzeild geraakt in een exclusieve club langs de Bosporus, via onze vriend Hakan. Er was op dat moment een salsadansavond, waar we nog even salsa gedanst hebben. Nou ja, dat kan ik eigenlijk helemaal niet, maar het was toch leuk. De alpha-female danslerares was zéér beledigd dat Behsat haar in eerste instantie een dans weigerde. Uiteindelijk wilde Behsat toch niet moeilijk doen, en toen ze hem opnieuw vroeg ging hij dan toch maar de dansvloer op. Alwaar zich een titanenstrijd van jewelste ontspon: zij deed een geforceerde poging om haar imago als superdanser op te houden met allemaal moeilijke pasjes, waarop Behsat allemaal vrije nieuwe variaties introduceerde. Waar zij weer op reageerde met nieuwe moeilijke varianten die in allerlei houtgrepen eindigden. Erg grappig.
Vandaag hebben we in een studio gewerkt met Ceylan. We hebben haar de ideeën voor stukken laten horen, en gekeken of zij er zich lekker bij voelde. Sommige dingen werkten, andere niet. Nuttig en erg leuk om te merken dat we op dezelde golflengte zitten. Ceylan is echt geweldig. Ze kwam meteen met hele goede ideeën, bijvoorbeeld om bij een stuk dat over de nacht in Istanbul gaat een soort radioprogrammastem te introduceren. Ze gaat nu teksten schrijven.
Interessant wel om te merken hoe veel we door onze eigen muziekcultuur gevormd worden. Ceylan komt hier uit de experimentele pop, maar als ze in Nederland opgegroeid zou zijn, denk ik dat ze meteen in de improvisatiescene terecht was gekomen.. maar die is in Turkije eigenlijk nauwelijks ontwikkeld. Haar ideeën zijn niet alleen fris, ze zingt ook echt prachtig. Ze deed even een Arabesk-imitatie, en die was meteen magisch.
‘s Avonds hadden we een gesprek met Baykus, een van de weinige echt leuke labels hier, die ook Ceylan en bijvoorbeeld de leuke groep Gevende uitbrengen. En…. vermoedelijk ook vanaf nu Baraná… jaja, er lijkt een label te zijn, maar het is nog pril, dus ik zeg niet te veel.
Tot slot nog een leuke anekdote: Ceylan had onze publiciteitstekst op onze site vertaald met Google translator. Daarin waren de woorden ‘hippe jonge zangeres’ vertaald als ‘de jonge zangeres met de brede billen’ (‘hips’!). Haar vriend was ineens wat minder enthousiast over ons project 🙂
Josine danst:
Steven klungelt
Behsat vecht
Josine bij de Golden Horn
