Behsat word midden in de nacht wakker, en denkt: ‘Ik ken die stem’. Hij kijkt naar de televisie waarbij hij ingeslapen is, en ziet mijn hoofd… in het interview met CNNTurk dat elk uur wordt herhaald 🙂
Na een korte nacht vertrekken we vroeg naar Istanbul, omdat Meinrad, Bart en Sebastian nog wat hopen van de stad te zien. Daar zal uiteindelijk niks van terechtkomen, maar we zijn uiteindelijk wel blij dat we zo vroeg vertrokken zijn, zodat we kunnen wennen aan de galm in de ruimte ons geluid kunnen aanpassen.
Meinrad speelt weer op een geleende bas, eentje die meteen bij de eerste noot al een verdachte rammel te horen geeft. Na een klein onderzoek blijkt het bovenblad op een plek los te zitten. Op zich niet zo’n probleem totdat blijkt dat de opening na vijf minuten spelen al veel groter is geworden. Na overleg met de organisatie wordt er een andere contrabas geregeld… die net zo’n rammel te horen geeft en ook nog eens slecht combineert met Meinrads element Terug naar de eerste bas dus, anderhalf uur later.
De bezitster van dat instrument was ‘s avonds ook bij het concert en keek wel even moeilijk bij de diverse stukken karton die Meinrad ertussen had geschoven, maar ze zat toch ook wel erg te glanzen om het onalledaagse spel dat hij eraan ontlokte. De moeder van onze manager (! In het publiek!) was zeer bezorgd om zijn handen, maar zelf zei Meinrad na afloop dat hij zich op een aantal momenten toch maar had ingehouden en bijvoorbeeld niet was gaan ‘slappen’.
De bas heeft de avond overleefd (maar de ochtend?)
Ons concert in Hocapasa Kultur Center liep heerlijk: iedereen was in topvorm en supergeconcentreerd, resulterend in twee toegiften. Heerlijk. Ook hebben we Behsats broer ontmoet die speciaal uit Ankara was overgekomen en nog dezelfde nacht weer terug zou reizen met de bus om de volgende ochtend weer naar zijn werk te gaan. Ware broederliefde….
En dan het culinaire hoogtepunt van de reis: het befaamde visrestaurant (Mer in Nevizade) waar ik nu al zo veel over gehoord had, maar nog steeds niet geweest was. Fabuleuze voorgerechten, heerlijke hoofdgerechten, heerlijk nagerecht. Beetje medelijden met P-P die alweer om 6.00 op moest voor het vliegtuig, maar daar zelf gelukkig niet te zwaar aan tilde.
Heerlijk einde, morgen naar huis.
Ontbijtuitzicht
Onze vogelaar Meinrad
Tegenwoordig mogen er ook geen hoefijzers meer mee in het vliegtuig