Vandaag de derde dag op de WOMEX in Kopenhagen, samen met onze andere band Carlama Orkestar. De WOMEX is de grootste wereldmuziekbeurs, waar drie dagen lang programmeurs, pers, musici, platenlabels, agencies etc. om elkaar heen draaien om te kijken of ze wat voor elkaar kunnen betekenen. Overdag is er een tradefair, ‘s avonds zijn er showcases van groepen.
{readmore}
Het is niet alleen nuttig, maar ook erg gezellig, omdat we er met het hele team zijn: Josine onze boeker, Ineke zakelijk leider, Behsat en ik. Je maakt elkaar weer eens op een andere manier mee, bijvoorbeeld in een lift die Josine met een enthousiast sprongetje halverwege tot stilstand bracht…. Interessant hoeveel filmbeelden er dan ineens in je opkomen. Na een vreselijke alarmtoon van 2 minuten (die onze werkelijke kwelgeest bleek te zijn), ging de deur na veel gesjor open en zagen we…. twee naaldhakken… van de manager, die ons kwam redden. Ze was doodsbang dat dit erg slecht was voor de naam van haar splinternieuwe hotel, die we dan maar niet zullen noemen (maar wie goed zoekt…).
We hebben al wel een aantal interessante contactne gelegd. Bijvoorbeeld met de boeker van draailierspeler Matthias Loibner, die toen ze ons project met concurrent Valentin Clastrier zag, zei: ‘You are playing with the wrong hurdy-gurdy player’. Erg leuk gesprek achteraf, omdat zij ook boekt voor bands die niet echt duidelijk binnen één bepaald profiel vallen.
De contacten overdag zijn heel nuttig, de showcases vallen me wat tegen. Niet alleen zijn er veel te veel, zodat je het merendeel mist, maar de kwaliteit is ook matig. Gisteravond zagen we de Koreaanse percussiegroep Dulsari: indrukwekkend, maar eigenlijk haalden ze door te veel ‘show/spektakel’ de intensiteit van de muziek onderuit. Jammer. Voor de rest zag ik een sympathiek Fins duo (Lepisto & Lehti) maar daarvan zakte de energie na een veelbelovend begin weg. Ik hoorde van een recensent dat het Nordic Trio fantastisch was.
Tot slot nog een aardig toeval: ik was bezig met een omzwerving langs verschillende stands, en zag toen een CD van de Duitse groep FisFüs liggen. Daar was ik erg in geïnteresseerd, omdat het ook een Turks/Westerse crossover is. Ik keek om me heen, en bleek in de stand van het gerenommeerde platenlabel ENJA te staan. Ik zei tegen de man die erover ging dat ik die CD graag zou willen horen, en bood hem onze eigen DVD aan. Daarna bleek dat hij die net tijdens zijn omzwerving van de Baraná-stand had gehaald. Hij was erg geïnteresseerd, wie weet wordt het wat.Vanavond de laatste showcases met o.a. een spektakel Turkse Gypsy Band.
