Afgelopen Deze week was het zover: de repetities en eerste concerten van ons nieuwe project Xenopolis vonden plaats. Gastzangeres Ceylan Ertem was vanwege haar vliegangst met haar vriend en een vriendin in vijf dagen hierheen komen rijden in de auto. Grappig genoeg bleek dat ineens een voordeel toen alle vliegverkeer platlag vanwege de vulkaanuitbarsting.
Maar ik was toch wel erg opgelucht toen ik haar werkelijk met eigen ogen de repetitieruimte binnen zag stappen!
We hebben gerepeteerd als een popband… Behsat en ik hadden wel composities geschreven, en vantevoren gewerkt aan grooves, maar we wilden de vormen open houden, om Ceylan en de andere gasten maximale ruimte te geven. Van sommige stukken hadden we ook nog niet gehoord wat Ceylan er zelf op zou gaan doen: voor alle stukken heeft ze zelf teksten geschreven, maar die hadden Nederland nog niet allemaal bereikt. Hoewel ik soms wat moedeloos werd van alle rook-, koffie-, lunch-, boodschappen-, computer- en belpauzes, ging het heel snel als we eenmaal aan het spelen waren. Erg luxe bezetting met Ernst Reijseger, Afra Mussawissade, de onvolprezen Jeff Sopacua, en Ceylan zelf.
Op zaterdag, de dag van de premiere in Oss, verscheen er een interview met Behsat en mij in de Volkskrant. Leuk stuk, maar ik schrok wel van de titel die de koppensneller ervan had gemaakt: ‘Van Turkse popmuziek word ik misselijk’… Ja, zo uitgesproken had ik dat natuurlijk nooit bedoeld, en het woord misselijk was natuurlijk veel te stevig. Tja, hoort er allemaal bij. We kregen toch (of juist?) veel leuke reacties op het stuk.
Veel heeft het overigens nog niet bijgedragen aan de publieksbezoeken in Oss en Zaandam. Die waren gerust dramatisch te noemen, zeker als je je bedenkt dat dit het meest toegankelijke programma is dat Baraná ooit heeft gebracht (iedereen had erg ruim de plek om te dansen :-). In Oss bleek er een heel groot Turks feest aan de gang in het Van der Valk hotel, wat de afwezigheid van het Turkse deel enigszins verklaarde. Maar ja, waar waren al die andere muziekliefhebbers dan? Iedereen die er was, was er vanwege het VK-interview…. (Stel je voor dat dat er niet in had gestaan!) Geweldige crew, supersfeer, en geweldige bezoekers voor de rest. Ceylan was fabuleus!!!! Van de crew in De Kade in Zaandam schrokken wij eerlijk gezegd een beetje: op de monitor-medewerker na, liep er met een chagrijnig gezicht rond. Dan moet je toch wel even wat verzetten intern om in de stemming te blijven. Toch leuk gespeeld.
Publieksvooruitzichten voor de komende concerten zijn trouwens veel beter. En leuk nieuwtje: de Turkse groep Gevende komt waarschijnlijk naar ons kijken in Utrecht, op 8 mei. Ze spelen 7 mei in Rasa, en blijven een dagje langer voor ons. Leuk!